دکتر شعیب بهمن در همایش سیونیک در بستر تاریخ؛ اهمیت راهبردی، دورنمای همکاری های اقتصادی و سرمایهگذاری که در شهر کاپان واقع در مرکز استان سیونیک ارمنستان برگزار شد، با تاکید بر اینکه جنگ 2020 جمهوری اذربایجان علیه ارمنستان یک رویداد بزرگ در منطقه قفقاز بود که تغییرات مهمی را به همراه داشته و می تواند آبستن تحولات جدی در آینده نیز باشد، تصریح کرد که اهمیت جنگ آنقدر زیاد است که می توان تاریخ قفقاز پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را به قبل و بعد از جنگ 44 روزه تقسیم کرد. وی ادامه، نقشههای جنگی جمهوری آذربایجان با حمایت ترکیه و اسرائیل را بیانگر هدف اصلی آنها یعنی ایجاد تغییر ژئوپلیتیک در منطقه دانست. همچنین تاکید کرد که حضور فعال ترکیه و اسرائیل در جنگ نشان داد که هدف آنها فقط ارمنستان نبوده است. در واقع ایجاد تغییرات ژئوپلیتیکی و تأثیرگذاری بر امنیت ملی ایران نیز یکی از اهداف اصلی جنگ بود. چنانکه در 3 سال گذشته، جمهوری آذربایجان دائما در حال افزایش تنش با ایران بوده است.
رئیس موسسه مطالعات جهان معاصر تاکید کرد که در حال حاضر منطقه سیونیک به قلب تپنده ژئوپولیتیکی در قفقاز تبدیل شده است. اگر در گذشته قفقاز، کانونهای درگیری یا مناقشات دیگری داشت، امروز کانون اصلی و تمرکز اصلی منطقه سیونیک است. این منطقه، برای همه بازیگران درگیر و دخیل، چه بازیگران دور و چه بازیگران نزدیک یک موقعیت ویژه پیدا کرده است. به همین علت ضروری است که به این منطقه با جدیت بیشتری به عنوان یک موضوع با اهمیت نگریسته شود. به خصوص که خطرات از دست رفتن سیونیک هم برای ارمنستان و هم برای ایران یک اتفاق بسیار تلخ و ناگوار است که آثار و پیامدهای آن نه تنها در زمان حال، بلکه در آینده هم ادامه خواهد داشت. در واقع از دست رفتن سیونیک باعث پدید آمدن مخاطرات ژئوپولیتیکی هم برای ایران و هم برای ارمنستان خواهد شد. به نحوی که خفگی ژئوپلتیک در این منطقه برای دو کشور به ارمغان خواهد آورد.
وی در ادامه به ارائه 10 پیشنهاد به عنوان راهکار برای توسعه و تقویت مناسبات دو کشور پرداخت که شامل مواردی همچون ایجاد بازارچه های مرزی و سرمایه گذاری واحدهای تجاری ایران در سیونیک، اتحاد سیاسی دو کشور برای حفظ سیونیک، مخالفت جدی تهران و یروان با ایجاد کریدور جلی زنگزور در حوزه ژئوپلیتیکی، ترویج ایده یک تمدن ـ دو ملت در حوزه فرهنگی، عقد یک پیمانی دفاعی امنیتی برای حفظ مرزها، ایجاد کریدور ترانزیتی خلیج فارس ـ دریای سیاه، خواهر خواندگی تبریز و کاپان، راه اندازی کنسکولگری ارمنستان در تبریز، ائتلاف سازی تهران و ایروان با شرکای قابل اعتماد و تامین امنیت منطقه توسط کشورهای منطقه (امنیت درون زای بومی) می شد.